Ik snap niet echt mousse. Het is een beschamende bekentenis om te doen, vooral omdat mijn jongere broer die lacrosse speelt en een broederschap wil, een trouwe aanhanger is van de Ouai Soft Mousse. Ik dacht altijd dat hij geweldig haar had, maar het blijkt een product te zijn. Ik merkte de veelbetekenende tekenen ervan op (namelijk het zilveren blikje) toen ik tijdens de vakantie thuis was en in zijn badkamer op zoek was naar een tube tandpasta om te lenen. Er was de mousse, vlak naast mijn ontbrekende fles St. Tropez. (Een verhaal voor een andere keer.)
Toen ik opgroeide in Miami, voelde ik dat het goede gevecht tegen vocht en onvermijdelijk kroezen was. Maar de waarheid is dat mijn haar steil is, aan de fijnere kant, en handelbaar, zelfs met het extra vocht in de lucht. Terwijl mijn vrienden hun haar plat streken en de Marokkaanse olie erop gieten, negeerde ik haarproducten helemaal. Het vinden van de mousse in de badkamer van mijn broer voelde als een soort bloedverraad. Als het geheim van zijn dikke, veerkrachtige snit zo simpel was, waarom heeft hij het mij dan niet verteld?
Zoals het lot het wilde, zou Emily Ferber het mij ongeveer een maand later vertellen. Op de meest subtiele manier gaf ze mij Virtue Opbeurende volumezweep . (Is het raar als je redacteur je haar subtweet bij wijze van overdracht van schoonheidsproducten? Vertel het mij maar.) Ik nam het mee naar huis, maar ik had wat zorgen. Bij de meeste haarproducten voelt de mijne zwaar en vettig aan, of plakkerig en knapperig. Ik hou ervan dat mijn haar schoon aanvoelt en niet productachtig. Bovendien stond er in de instructies dat ik na het aanbrengen moest föhnen, wat ik in principe achterwege laat. Laat me niet beginnen over het hele productbedrag-jargon: het vergelijken van portiegroottes met een softbal of een kwart is een heel Goudlokje-blikje wormen dat ik niet ga openen.
Misschien was het pure rivaliteit tussen broers en zussen in mij, maar op een dag pakte ik het blikje op en stopte het in mijn handdoekdroge haar. Ik gebruikte wat naar mijn schatting ongeveer een lepel is en van de wortels tot de punten ineengekrompen. Vervolgens draaide ik het (weg van het gezicht) in drie delen, vlechtte het en zette het vast met een clip in plaats van met een elastiek. Toen het eenmaal droog aanvoelde, schudde ik het uit voor een nokvrije, ingeslapen textuur. Betere golven dan een lage knot, eveneens met weinig inspanning.
Sindsdien heb ik het elke dag gebruikt. (Ik zei toch dat ik van schoon haar houd.) Ik heb al weken niet meer op een paardenstaart vertrouwd. Niet helemaal Ik weet nog steeds hoe het werkt, maar mijn haar doet nu meer dan alleen maar rond mijn gezicht hangen, en dat is genoeg voor mij.
—Ali Oshinsky
Ali is redactiestagiaire bij ITG.